Sevdanın Dumanı

Çok mu geç bu zaman ,

Değiştirmek için her şeyi, silebilmek için öfkeleri

Susturabilmek için yaşlı gözleri ?

Özür dileyebilmek için yine geç mi kaldık?

Kabahatlar mi büyüdü böyle hızlı,

Yoksa biz mi yenildik yıllara?

Gurur tıkadı önce yolları,

Sonra hasretler bindi ayrılığa .

Gözyaşları yetti özlenen yare sarılmaya..

Öpülmeyi beklerken dudaklar

Bir damla yaş ıslattı onları..

Ama yine de dön demedi yürek!

Gün oldu

Susmadı sancısı kalbin;

Gün oldu

Uyku girmedi gözlere.

Ama bekledi,

Sustu!

Öfkesine mahkum etmesini bildi sevgisini

Tıpkı bir zamanlar haykırmasını bildiği gibi…

Şimdi günler aylar geçti,

Her şey için Geç’ti.

Uykusuz gecelerin,

Ağlayan gözlerin

Ve daha birikmiş birçok şeyin

Nedenini bilmek, sormak için geçti!

Ne bu yangına neden sorulurdu artık,

Ne de su döküp söndürülürdü.

Bu ateş çoktandır yanmakta bu yürekte…

Öyle ki bir düşün;

Kim bilir dumanı bile şimdi hangi yüreğe sinmekte!…


Selin ÖZÇELİK